Een High & Intensive Care (HIC) is een afdeling voor klinische en acute zorg in de GGz, waar volgens het HIC model wordt gewerkt. Aanleiding voor opname op een HIC afdeling is meestal de noodzaak voor acute psychiatrische zorg, bijvoorbeeld wanneer mensen erg angstig, psychotisch of manisch zijn en niet goed meer thuis kunnen zijn. Soms is zo’n opname vrijwillig, maar in veel gevallen zijn mensen opgenomen met een civielrechtelijke maatregel zoals een inbewaringstelling (3 weken) of een rechterlijke machtiging (6 maanden tot een jaar). Er zijn HIC afdelingen in de volwassen GGz, kinder en jeugd GGz, ouderenzorg, verslavingszorg en forensische zorg.

Het uitgangspunt op een HIC afdeling is dat mensen niet alleen worden gelaten op de momenten dat zij de meeste ondersteuning nodig hebben. De ontwikkeling van de werkwijze was een reactie op de dwangmaatregelen als verblijf in een separeer- of afzonderingsruimte, waarbij mensen in zeer verwarde en angstig toestand alleen in een kleine ruimte werden opgesloten en mensen dus juist vaak minder zorg kregen. Op de HIC zijn mensen die zo angstig en ontregeld zijn en geen grip meer hebben op hun eigen gedachten en daardoor juist meer zorg nodig hebben. De begeleiding is dan ook intensief, liefdevol en ondersteunend. Er zijn geen verpleegkantoren en er is een ‘healing environment’. Op een HIC afdeling wordt gewerkt vanuit de principes van herstelondersteunende zorg en wordt de familie en andere mensen die belangrijk zijn voortdurend bij de zorg op de afdeling en bij de beslissingen betrokken. Het is de bedoeling dat een opname zo kort als mogelijk en zo lang als noodzakelijk duurt en dat mensen daarna ambulant hun behandeltraject kunnen voortzetten.

De houding op een HIC is niet anders dan op een willekeurige andere afdeling in de (gesloten) psychiatrie, maar wel juist in die omstandigheden extra belangrijk: open en nieuwsgierig, met respect voor autonomie, regie en keuzevrijheid.

Verdiep je in het perspectief van de ander.

• Hoe ziet de wereld er door zijn/haar ogen uit? Kan je door hun ogen kijken en begrijpen wat iemand ervaart? Neem aan dat wat mensen zeggen voor hen op dat moment waar is en anticipeer daarop.
• Geef mensen keuzes waar het kan (vraag bijvoorbeeld wat mensen willen eten, waar en met wie) en beweeg mee waar je kan.
• Vraag wat mensen willen doen, wie ze om zich heen willen hebben en of je ze ergens mee kan helpen (misschien kan je een wasje doen, een bed (helpen) opmaken, een beetje opruimen, even naar buiten, samen thee drinken, wat praten, samen stil zijn, wat voorlezen, muziek maken of luisteren).
• Vraag hoe je mensen het beste kan bijstaan.
• Vraag wie belangrijk voor hen zijn (mensen zijn een schakel in een netwerk) en zoek proactief contact.