Herstelondersteunende zorg is hulpverlening die ervan uitgaat dat de kracht om te herstellen van mensen zelf komt en dat zij deskundig zijn op het gebied van hun eigen leven. Mensen worden door herstelondersteunende zorg geholpen hun proces in eigen tempo en gebaseerd op eigen keuzes vorm te geven. Hulpverleners ondersteunen dit proces door mensen in hun kracht te erkennen (empowerment), hen te helpen bij hun herstel van verschillende rollen die zij willen innemen en het oppakken van hun leven, met of zonder afstand te doen van de beperking. Het uitgangspunt van herstelondersteunende zorg is het verhaal van mensen, over wie ze zijn, waar ze vandaan komen, wat er is gebeurd en waar ze heen willen.

Soms kan het onderscheid in 3 vormen van herstel inzichtgevend werken:
1. herstel van de aandoening
2. herstel van de persoonlijke identiteit
3. maatschappelijk herstel (de rollen in de samenleving)

Herstelondersteunende zorg sluit aan bij wat mensen willen en weten. Het proces is van mensen zelf en gaat meestal met vallen en opstaan. Mensen hebben het recht op hun eigen succes, en op het gaandeweg bijsturen van hun plannen. Afwijken van de keuze van mensen kan alleen tijdelijk wanneer concreet gevaar ontstaat (voor mensen zelf of voor hun omgeving). Dit moet goed beargumenteerd zijn en kan slechts voor een beperkte tijd. Formuleer dan randvoorwaarden om zo snel als mogelijk weer te kunnen doen wat mensen willen.

Herstelondersteunend is “ja,” zeggen; zonder de “maar” erachteraan. Wanneer mensen plannen en voornemens bespreken, help hen deze uit te werken en te onderzoeken wat er nodig is daar te komen. Haal anderen, zoals familie en vrienden, dichterbij zodat zij ook kunnen meedenken en –helpen. Herstelondermijnend zijn ongevraagde adviezen en mensen overtuigen dat jij als hulpverlener beter weet wat goed voor hen is, ook al komt dit voort uit de beste bedoelingen. Vraag wie mensen zijn en vraag wat er is gebeurd, in plaats van naar wat er met hen aan de hand is. Informeer waar mensen vandaan komen en welke bestemming ze voor ogen hebben. Waarschuw bij plannen niet op voorhand voor mogelijke problemen, maar help mensen die het hoofd te bieden wanneer ze zich voordoen. Wees een goede hulp- en hoopverlener.