Triple C is een model voor begeleiding en behandeling van mensen met een (verstandelijke) beperking die daarnaast gedragsproblemen of psychische problemen hebben. Het model is gericht op het ervaren van het gewone leven, midden in de maatschappij. De 3 C’s staan voor cliënt, coach en competentie. De triple C aanpak gaat ervan uit dat ieder mens een aantal fundamentele behoeften heeft. Deze zijn onder te verdelen in fysieke (veiligheid), emotionele (relaties en eigenwaarde) mentale en zingeving.

Triple C beoogt een warm behandelklimaat waarin mensen, met steun en hulp, taken, verantwoordelijkheden en kansen krijgen, zodat zij zelfvertrouwen krijgen en vaardigheden ontwikkelen. Problematisch gedrag wordt beschouwd als resultaat van onvervulde menselijke behoeften. De focus is niet meer het beheersen van dit probleemgedrag, dit werkt immers allerlei regels en dwangmaatregelen in de hand en is enkel gericht op het vermijden van risico’s. Mensen worden er niet beter van. In plaats daarvan gaat de aandacht uit naar: wat hebben mensen nodig?

De Triple C methodiek gaat uit van menselijke behoeften en heeft drie belangrijke pijlers:

1. een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie aangaan (relatieopbouw);
2. samen werken aan betekenisvolle daginvulling (competentieopbouw);
3. anders kijken naar probleemgedrag en de onderliggende oorzaken aanpakken.

Binnen de relatieopbouw zijn er 3 fasen:

1. kennismaken en opbouwen van een relatie
2. een betrouwbare omgeving creëren (stressreductie)
3. relationele autonomie (optimale zelfstandigheid met ondersteuning

Door samen dingen te doen en te bereiken, doen mensen succeservaringen op en groeit zelfvertrouwen. Activiteiten sluiten aan bij het niveau (niet te laag, niet te moeilijk) en met hulp kunnen mensen zich ontwikkelen en beter worden. Deze activiteiten beslaan het terrein van zelfzorg, wonen, werken & leren en vrije tijd.

Activiteiten die passen binnen een Triple C dagprogramma sluiten aan bij hun behoeften, beschrijven de activiteiten en de duur, nodigen uit tot samenwerken, geven duidelijkheid over de taken en verantwoordelijkheden en geven mensen mensen keuzes en invloed. Verder biedt het voldoende afwisseling, ook tussen inspanning en ontspanning. Mensen voeren de taken zelf uit, maar hoeven het niet alleen te doen. Ze krijgen waar en zoveel als nodig ondersteuning.
De begeleidingsstijl: richting geven, uitnodigen en ruimte geven. Er is altijd ruimte voor eigen ideeën.

Werken volgens Triple C betekent niet: alles goedvinden. Je richten op onderliggende behoeften is iets anders dan klakkeloos tegemoet komen aan iemands wensen. Het betekent ook niet: alle regels afschaffen. De benadering nodigt wel uit de bedoeling achter de regel te onderzoeken. Als de regel is bedoeld om probleemgedrag in te perken en je kunt die vervangen door tegemoet te komen aan de onderliggende behoefte, wordt de regel waarschijnlijk vanzelf overbodig.