De omstandigheden van een behandeling in een gesloten omgeving zijn per definitie niet optimaal. Mensen zijn niet vrij te doen wat ze willen, hebben soms weinig activiteiten en maken onderdeel uit van een niet gekozen groep. Mensen leven dicht bij elkaar en zijn in zekere mate tot elkaar veroordeeld. Een negatieve sfeer en onderlinge spanningen en conflicten kunnen gemakkelijk ontstaan. Ondanks deze belemmeringen kunnen mensen profiteren van een behandeling. Een belangrijke voorwaarde hiervoor is het creëren van een positief leefklimaat: een veilige omgeving waar mensen worden ondersteund en waar mogelijkheden zijn om te oefenen en kansen om te groeien.

Een positief leefklimaat biedt activiteiten gericht op persoonlijke groei, met ruimte voor individuele keuzes, waarbij mensen in staat worden gesteld zich te bewegen, zowel fysiek als mentaal. De houding van de medewerkers is ondersteunend, optimistisch, actief en gericht op samenwerking. Privacy wordt gerespecteerd en er is aandacht voor zingeving. Er zijn weinig regels, maar voldoende onderlinge afspraken en er is de mogelijkheid af te wijken van protocollen. Er is aandacht voor sfeer in de groep en mensen worden steeds betrokken bij de vormgeving van het leefklimaat.

De uitdaging van het werken in een gesloten omgeving is zoveel mogelijk normaliteit te behouden. Het geven van verantwoordelijkheid en keuzevrijheid zijn daarbij belangrijke voorwaarden. De rol van de medewerkers is vooral faciliterend, gericht op wat de ander nodig heeft, in plaats van controlerend en autoritair. Bied een omgeving waar mensen zich veilig en gesteund voelen, neem mensen serieus en veroordeel ze niet. Geef mensen de mogelijkheid te werken aan hun eigen doelstellingen en bied ruimte om te oefenen en te experimenteren met nieuw gedrag. Waar mensen mogen leren, moeten ze ook in de gelegenheid worden gesteld fouten te maken. Door vertrouwen te geven, geef je de ander ook de vrijheid dit vertrouwen te schenden. Deze afhankelijkheid draagt bij aan een positief leefklimaat.