Het Good Lives Model (ontwikkeld door Tony Ward) is een holistisch model voor rehabilitatie in de forensische behandeling (van oorsprong bij zedendelicten). Het model kijkt naar onderliggende drijfveren van strafbaar gedrag. Hoewel gedrag aan de oppervlakte soms heel instrumenteel en antisociaal oogt, ligt daaronder vaak een veel basaler emotioneel motief. Het model gaat ervan uit dat mensen (vaak geleidelijk) tot strafbare feiten komen omdat zij een -voor hen- waardevolle uitkomst zoeken. Een delict is daarmee vaak een verkeerde manier om iets goeds te bereiken. De behoefte is normaal en menselijk, maar de vorm beschadigt anderen.
Tekorten of beperkingen in de persoon en/of in de omgeving staan een meer sociale manier om in die behoeften te voorzien, in de weg.

Het doel van het Good Lives Model is mensen helpen richting duurzame manieren om onderstaande behoeften te bereiken, waardoor de noodzaak om dit op een schadelijke of strafbare manier te doen afneemt. Hierdoor worden mensen veiliger voor de maatschappij (en de maatschappij veiliger voor hen). Dit kan door mensen vaardigheden te leren en al aanwezige kwaliteiten (sterke kanten) verder te ontwikkelen.

Volgens het Good Lives Model zijn er 11 menselijke basisbehoeften:

1. leven (inclusief gezondheid en fysiek welbevinden)
2. kennis (hoe goed iemand zich geïnformeerd voelt over wat belangrijk voor hem is)
3. (goed) spelen (hobby’s en vrijetijdsbesteding)
4. (goed) werken (inclusief zich competent voelen/ voelen dat je beter wordt)
5. zelfbeschikking (autonomie en richting kunnen bepalen)
6. innerlijke rust / ’peace of mind’ (vrij zijn van emotionele onrust, pijn en stress)
7. verbondenheid (intieme, romantische en familiair relaties)
8. community (verbondenheid met een bredere sociale groep)
9. spiritualiteit ( betekenis- en zingeving)
10. plezier (zich goed voelen in het hier en nu)
11. creativiteit (vrije en alternatieve zelfexpressie)

Het model gaat ervan uit dat ieder mens al deze behoeften tot op zekere hoogte nastreeft, maar het belang van elke behoefte kan van mens tot mens (en per situatie) verschillen.
Instrumentele behoeften (‘secundairy goods’) zijn in het Good Lives Model de concrete manieren/middelen om in de basale (‘primairy’) behoeften te voorzien. Een opleiding kan voorzien in de behoefte aan informatie en competentie, lidmaatschap van een sportvereniging in de behoefte aan spelen en community.
Het Good Lives Model is gebaseerd op ethische beginselen van menselijke waardigheid en universele mensenrechten. Het gaat uit van zelfbeschikking. Het Good Lives Model hecht grote waarde aan dat mensen hun eigen doelen kunnen bepalen, een plan kunnen maken en dit in vrijheid kunnen vormgeven.